اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر شایستگی اجتماعی، عملکرد در تکالیف نظریه‏ ذهن و کمک‏‏طلبی دانش‏آموزان پسر دوره‏ دوم ابتدایی دارای ناتوانایی‏های یادگیری شهر اهواز

این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر افزایش شایستگی اجتماعی، عملکرد در تکالیف نظریه‏ ذهن و کمک طلبی دانش آموزان دور? دوم ابتدایی دارای ناتوانایی‏های یادگیری انجام شد. این پژوهش به صورت آزمایشی میدانی با طرح پیش‏آزمون -پس‏آزمون و گروه گواه است. در این پژوهش افرادی که در یک مطالعه آزمایشی شرکت کردند، شامل 40 نفر از دانش‏آموزان پسر کلاس‏های پنجم و ششم ابتدایی شهر اهواز بودند که به روش تصادفی چند مرحله‏ای انتخاب شدند. ابزارهای مطالعه، مقیاس شایستگی اجتماعی فلنر، آزمون نظریه‏ ذهن استیمن و مقیاس کمک‏طلبی پنتریچ و ریان بودند. آزمودنی‏ها به دو گروه، (1گروه آزمایش و 1 گروه گواه) تقسیم شدند. آموزش هوش هیجانی در گروه آزمایش به کارگرفته شد، ولی گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. نتایج به وسیله‏ی آمار توصیفی و آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری (moncova) تحلیل شد. یافته‏ها نشان داد که بین دو گروه تفاوت معنی‏داری وجود دارد، عملکرد گروه آزمایش در شایستگی اجتماعی و خرده مقیاس‏های مهارت‏های رفتاری و شناختی افزایش یافته بود ولی در خرده مقیاس‏های آمایه‏های انگیزشی و شایستگی هیجانی بین دو گروه تفاوت معنی‏داری یافت نشد، همچنین عملکرد در تکالیف نظریه‏ ذهن؛ نظزیه‏ ذهن مقدماتی و واقعی به طور معنی داری افزایش یافته بود، ولی در خرده مقیاس نظریه‏ ذهن پیشرفته تفاوت معنی‏داری بین دوگروه وجود نداشت. نمره‏ کمک طلبی به طور معنی داری افزایش یافته بود اما در نمره اجتناب از کمک بین دو گروه تفاوت معنی‏داری به دست نیامد. این یافته‏ها اهمیت به کارگیری آموزش هوش هیجانی را بر بهبود عملکردهای اجتماعی دانش‏آموزان دارای ناتوانایی‏های یادگیری مطرح نمود.